Umut; her sohbetin harflerinden biraz saflık, biraz da aptallık ile beslenerek oburlaşır ve kaldıramayacağın kadar ağırlaşır, seni asitli yağlarının arasına çekerek dibe götürür, eritir. Nasıl bir umut ise duvarlara toslana toslana bilinmedik sularda gerçekle vaftiz edilmeye kalkıştı. Sonuç: Bilim şu saflığa bir çare buluncaya kadar ilkel çağlardan kalma mağara çizimlerini; ruhum saflığın üzerine giydirecek....
Ahhh ağlamak yok artık yok!
YAZAN : EMİNE ALTAŞ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder